Iwona, księżniczka Burgunda
reżyseria Katarzyna Deszcz wg Witold Gombrowicz
Reżyseria: Katarzyna Deszcz, scenografia: Andrzej Sadowski, muzyka: Nigel Piper
Złota Maska za reżyserię dla Katarzyny Deszcz
"Iwona" była debiutem dramatopisarskim Witolda Gombrowicza - powstała w 1938 roku. Jak mówił sam autor: "Tragikomiczną historię Iwony ująć można w paru słowach. Książę Filip, następca tronu, spotyka na spacerze to dziewczę niepociągające... (...) I wybucha w nim bunt przeciw prawu natury, które młodzieńcom nakazuje kochać tylko powabne dziewczęta. (...) Iwona wprowadzona na dwór królewski, jako narzeczona księcia, staje się czynnikiem rozkładowym. Obecność niema, zastraszona, jej rozlicznych defektów sprawia, iż każdemu przychodzą na myśl własne jego tajone braki, brudy, grzeszki... i wkrótce dwór zamienia się w wylęgarnię potworności."
W spektaklu Katarzyny Deszcz dwór jest kwintesencją "sztuczności" w ruchach i stereotypie myślenia. Na tym tle pochodząca "z zewnątrz" normalna Iwona nie może zostać zaakceptowana. Ona sama tej akceptacji nie potrzebuje i nie szuka. A zatem musi być wyeliminowana, zniszczona. Nawet przez księcia, który widząc w Iwonie szansę na wyzwolenie, wyrwanie się z krępującego go schematu dworskich reguł, wprowadził ją jako swoją narzeczoną do pałacu. "Normalność" Iwony staje się dla niej i dla niego przekleństwem.
Recenzenci po premierze napisali:
" Reżyserską rekę widać w całości przedstawienia, jest ono klasyczne w podziałach i rytmach."
(Marian Panek)
"Najdłużej przygotowywana (...) precyzyjnie skontruowana, z genialna muzyką Nigela Pipera, w końcu, co ważne - brawurowo zagrana. To "Iwona, księżniczka Burgunda" Witolda Gombrowicza w reżyserii Katarzyny Deszcz - nowa i w pełni udana premiera Teatru im. A.Mickiewicza."
(Rafał Jasiński)
"To Gombrowicz nowoczesny, ale nie hermetyczny. A kilka pomysłów inscenizacyjnych robi ogromne wrażenie."
(Tadesz Piersiak)